Dyrektor KIS zakazuje amortyzacji inwestycji w lokalu mieszkalnym

W interpretacji indywidualnej z 15 marca 2023 r. (podobnie jak we wcześniejszych interpretacjach w podobnych sprawach) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że w związku ze zmianami w ustawie o CIT wprowadzonymi w ramach tzw. Polskiego Ładu, odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym będącym budynkiem lub lokalem mieszkalnym nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Dyrektor KIS powołując się na obowiązek stosowania wykładni systemowej i funkcjonalnej uznał, że „skoro z prawa do amortyzacji nie może skorzystać podatnik będący właścicielem budynku/lokalu mieszkalnego, (…) to zasadnym jest przyjęcie, że amortyzacji nie podlegają również nakłady inwestycyjne poniesione przez podatnika niebędącego właścicielem takiego budynku/lokalu mieszkalnego.”

Stanowisko Dyrektora KIS jest w mojej ocenie błędne zarówno z perspektywy wykładni systemowej, jak i funkcjonalnej, do której sam organ się odwołuje.

Co wynika z przepisów

Przede wszystkim, zasadą wynikającą z ustawy o CIT jest, że wydatki poniesione przez przedsiębiorcę w związku z prowadzoną przez niego działalnością stanowią dla niego koszty uzyskania przychodów, o ile nie zostały z tych kosztów wyłączone na podstawie przepisu szczególnego. Z opisu stanu faktycznego we wniosku wynika, że nakłady zostały poniesione, aby dostosować wynajmowane nieruchomości do działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika, mają więc one związek z przychodami.

Możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od inwestycji w obcym środku trwałym została wprost przewidziana w przepisach i nie została nigdzie wyłączona w przypadku inwestycji w lokalu czy budynku mieszkalnym. Systemowo więc odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym (budynku mieszkalnym) są kosztem uzyskania przychodów. Co więcej, systemowo, nie można przepisów ograniczających prawa podatnika (czyli prawo do amortyzacji budynku czy lokalu mieszkalnego) wykładać rozszerzająco, tak, jak Dyrektor KIS w omawianej interpretacji. Nakaz interpretacji ścisłej przepisów podatkowych jasno wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych i stanowisk doktryny prawa podatkowego.

Funkcja zakazu amortyzacji nieruchomości mieszkalnych

Odnosząc się natomiast do wykładni funkcjonalnej, trafnie w mojej ocenie podatnik wskazywał we wniosku, że sytuacja najemcy lokalu, jego działalność diametralnie różni się od właściciela lokalu. Wskazane w uzasadnieniu tzw. Polskiego Ładu okoliczności dotyczące samych nieruchomości (chociażby to, iż ich wartość z czasem wzrasta), z pewnością nie dotyczą inwestycji w lokalu czy budynku mieszkalnym. Również w pozostałym zakresie uzasadnienia zakazu amortyzacji nieruchomości mieszkalnych nie można logicznie rozciągać na działalność najemcy.

Pozostaje więc liczyć na to, że podatnik, który uzyskał interpretację, skorzysta z prawa do zaskarżenia jej do sądu administracyjnego.

Więcej o wsparciu Quidea dla branży nieruchomości tutaj.